حرز امام جواد چیست؟ (به همراه متن دعا و خواص آن)

دعای حرز امام جواد (ع) یکی از ادعیه مشهور در بین شیعیان می باشد که خواص فراوانی داشته و استفاده از آن برای ابطال سحر و طلسم، دفع بلایا و دفع شر، بسیار توصیه شده است. طبق روایات مختلف، امام جواد (ع) درباره این دعا فرموده اند: “خود را به این دعا حرز کن که اگر همه اهل زمین علیه تو قیام کنند، از همه آن ها ایمن خواهی بود.

ما در ادامه این مطلب اطلاعات بیشتری را در خصوص این دعا و خواص آن به شما ارائه خواهیم داد تا با معجزات حرز امام جواد (ع) بیشتر آشنا شوید.

حرز امام جواد (ع) چه خواصی دارد؟

دعای حرز امام جواد (ع) که معمولا به صورت یک ادعیه همراه فرد مورد استفاده قرار می گیرد، دارای خواص بسیاری می باشد که بر اساس متن خود این دعا، می توان نتیجه گرفت که برای رفع بلایایی مثل بلایای زیر، کاربرد دارد:

• فاصله گرفتن نگاه و زبان سوء دشمن
• دفع شرور مردم و سلاطین و شیاطین و جنیان و غولان
• دفع چشم زخم
• دفع سحر و جادو
• حفظ از فریب و دشمنی و حیله
• حفظ از جراحت و فساد و غرق شدن و هلاکت و شکست خوردن
• حفظ آبرو
• حفظ از قتل و انتقام و قطع شدن
• حفظ از بیماری و ناخوشی و اذيت
• حفظ از فقر و گرسنگی و عطش
• حفظ از وسوسه
• حفظ از نقصان در دین و معیشت در زندگی
• و…

1. دفع بلایا

همانطور که می دانید حرز امام جواد (ع) یکی از معروف ترین ادعیه و حرزهاست که جهت دفع بلایا کاربرد دارد. بسیاری از افراد تاثیر بسیار زیاد این دعا را در زندگی خود پس از به همراه داشتن آن حس کرده و متذکر شده اند. با این همه تقریبا می توان گفت که بسیاری از افرادی که از حرز امام جواد (ع) استفاده می کنند، صرفا آن را بخاطر دفع بلایای آسمانی و زمینی با خود حمل می کنند و این نشان از کاربرد بسیار زیاد این دعا در این زمینه دارد.

2. دفع چشم زخم

برای اثبات دافع چشم زخم بودن این دعا، کافی است به روایات و سخنان معصومین خود مراجعه کنیم. همانطور که امام صادق (ع) می فرماید:

اگر نبش قبر برای شما ممکن بود و علت مرگ ها را می فهمیدید برای شما آشکار می شد که علت بیشتر مرگ ها چشم زخم است.

همچنین از پیامبر اکرم (ص) چنین نقل شده است که:

که چشم زخم مرد را در قبر و شتر را در دیگ قرار می دهد.

در دنیای علم امروزی نیز می توان اثرات چشم زخم را در ساتع کردن انرژی های منفی ردگیری کرد. همانطور که اکثر کتب علمی به آن اشاره کرده اند، انرژی های منفی می تواند زندگی بسیاری از ما را تحت تاثیر خود قرار بدهند. به این ترتیب شاید بتوان یکی از مهم‌ترین خواص حرز امام جواد (ع) را دفع چشم زخم نام برد.

3. دفع سحر و جادو

سحر و جادو علم سیاهی است که از گذشته وجود داشته است و در بسیاری از کتب دینی ما به تقبیح آن پرداخته شده است. شیخ بهایی در تعریف سحر اینچنین می‌گوید:

تمزیج قوای عالیه فعاله با سافله منفعله سحر می باشد.

جالب است بدانید که علامه مجلسی نیز درباره تأثیر دعای حرز در دفع سحر و جادو سخنانی را نقل کرده اند:

آنچه برای ما از آیات و روایات معلوم شد این است که برای سحر یک نوع تأثیر، آن هم در بعضی اشخاص و ابدان (جمع بدن) است، مثل ایجاد دوستی و عداوت و اندوه و شادی

و همچنین می گوید: سحر به عوذات (دعاهای مأثور مثل حرز امام جواد (ع)) و آیات و به اميد خدا دفع می شود.

بحار ج 60 ص 31 و 41

متن حرز امام جواد «ع»

در منابع روایی برای امام جواد دو حرز بیان شده است. یکی از این حرزها چنین است:

یَا نُورُ یَا بُرْهَآنُ یَا مُبِینُ یَا مُنِیرُ یَا رَبِّ اکْفِنِی الشُّرُورَ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُکَ النَّجَاةَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّور

اما حرز دیگری که از امام جواد رسیده و مهم تر و مشهورتر است و آن آثاری که در بالا گفته شد علی الظاهر مربوط به حرز زیر می باشد:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ الرَّحْمـنِ الرَّحِیمِ مَالِكِ یوْمِ الدِّینِ إِیاكَ نَعْبُدُ و إِیاكَ نَسْتَعِینُ اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِی الْأَرْضِ وَ الْفُلْكَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ یمْسِكُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِیمٌ‏ اللَّهُمَّ أَنْتَ الْوَاحِدُ الْمَلِكُ الدَّیانُ‏ یوْمَ الدِّینِ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ بِلَا مُغَالَبَةٍ وَ تُعْطِی مَنْ تَشَاءُ بِلَا مَنٍّ وَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ وَ تَحْكُمُ مَا تُرِیدُ وَ تُدَاوِلُ الْأَیامَ بَینَ النَّاسِ وَ تُرْكِبُهُمْ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْمَجْدِ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ السَّرَائِرِ السَّابِقِ الْفَائِقِ الْحَسَنِ الْجَمِیلِ النَّضِیرِ رَبَّ الْمَلَائِكَةِ الثَّمَآنِیةِ وَ الْعَرْشِ الَّذِی لَا یتَحَرَّكُ وَ أَسْأَلُكَ بِالْعَینِ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ بِالْحَیاةِ الَّتِی لَا تَمُوتُ وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِی لَا یطْفَأُ وَ بِالاسْمِ الْأَكْبَرِ الْأَكْبَرِ الْأَكْبَرِ وَ بِالاسْمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الَّذِی هُوَ مُحِیطٌ بِمَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ بِالاسْمِ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَ أَضَاءَ بِهِ الْقَمَرُ وَ سُجِّرَتْ بِهِ الْبُحُورُ وَ نُصِبَتْ بِهِ الْجِبَالُ وَ بِالاسْمِ الَّذِی قَامَ بِهِ الْعَرْشُ وَ الْكُرْسِی وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْعَرْشِ وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْعِزَّةِ وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْعَظَمَةِ وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْبَهَاءِ وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْقُدْرَةِ وَ بِاسْمِكَ الْعَزِیزِ وَ بِأَسْمَائِكَ الْمُقَدَّسَاتِ الْمُكَرَّمَاتِ الْمَخْزُونَاتِ‏ فِی عِلْمِ الْغَیبِ عِنْدَكَ وَ أَسْأَلُكَ مِنْ خَیرِكَ خَیراً مِمَّا أَرْجُو وَ أَعُوذُ بِعِزَّتِكَ وَ قُدْرَتِكَ مِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ وَ مَا لَا أَحْذَرُ یا صَاحِبَ مُحَمَّدٍ یوْمَ حُنَینٍ وَ یا صَاحِبَ عَلِی یوْمَ صِفِّینَ أَنْتَ یا رَبِّ مُبِیرُ الْجَبَّارِینَ وَ قَاصِمُ الْمُتَكَبِّرِینَ أَسْأَلُكَ بِحَقِ‏ طه‏ وَ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِیمِ‏ وَ الْفُرْقَآنِ الْحَكِیمِ أَنْ تُصَلِّی عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَشُدَّ بِهِ عَضُدَ صَاحِبِ هَذَا الْعَقْدِ وَ أَدْرَأُ بِكَ فِی نَحْرِ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ كُلِّ شَیطَآنٍ مَرِیدٍ وَ عَدُوٍّ شَدِیدٍ وَ عَدُوٍّ مُنْكَرِ الْأَخْلَاقِ وَ اجْعَلْهُ مِمَّنْ أَسْلَمَ إِلَیكَ نَفْسَهُ وَ فَوَّضَ إِلَیكَ أَمْرَهُ وَ أَلْجَأَ إِلَیكَ ظَهْرَهُ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی ذَكَرْتَهَا وَ قَرَأْتَهَا وَ أَنْتَ أَعْرَفُ بِحَقِّهَا مِنِّی‏ وَ أَسْأَلُكَ یا ذَا الْمَنِّ الْعَظِیمِ وَ الْجُودِ الْكَرِیمِ وَلِی الدَّعَوَاتِ الْمُسْتَجَابَاتِ وَ الْكَلِمَاتِ التَّامَّاتِ وَ الْأَسْمَاءِ النَّافِذَاتِ وَ أَسْأَلُكَ یا نُورَ النَّهَارِ وَ یا نُورَ اللَّیلِ وَ نُورَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ نُورَ النُّورِ وَ نُوراً یضِی‏ءُ بِهِ كُلُّ نُورٍ یا عَالِمَ الْخَفِیاتِ كُلِّهَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ وَ الْجِبَالِ: وَ أَسْأَلُكَ یا مَنْ لَا یفْنَى وَ لَا یبِیدُ وَ لَا یزُولُ وَ لَا لَهُ شَی‏ءٌ مَوْصُوفٌ وَ لَا إِلَیهِ حَدٌّ مَنْسُوبٌ وَ لَا مَعَهُ إِلَهٌ وَ لَا إِلَهَ سِوَاهُ وَ لَا لَهُ فِی مُلْكِهِ شَرِیكٌ وَ لَا تُضَافُ الْعِزَّةُ إِلَّا إِلَیهِ وَ لَمْ یزَلْ بِالْعُلُومِ عَالِماً وَ عَلَى الْعُلُومِ وَاقِفاً وَ لِلْأُمُورِ نَاظِماً وَ بِالْكَینُونِیةِ عَالِماً وَ لِلتَّدْبِیرِ مُحْكِماً وَ بِالْخَلْقِ بَصِیراً وَ بِالْأُمُورِ خَبِیراً أَنْتَ الَّذِی خَشَعَتْ لَكَ الْأَصْوَاتُ وَ ضَلَّتْ فِیكَ الْأَوْهَامُ‏ وَ ضَاقَتْ دُونَكَ الْأَسْبَابُ وَ مَلَأَ كُلَّ شَی‏ءٍ نُورُكَ وَ وَجِلَ كُلُّ شَی‏ءٍ مِنْكَ وَ هَرَبَ كُلُّ شَی‏ءٍ إِلَیكَ وَ تَوَكَّلَ كُلُّ شَی‏ءٍ عَلَیكَ وَ أَنْتَ الرَّبِیعُ فِی جَلَالِكَ وَ أَنْتَ الْبَهِی فِی جَمَالِكَ وَ أَنْتَ الْعَظِیمُ فِی قُدْرَتِكَ وَ أَنْتَ الَّذِی لَا یدْرِكُكَ شَی‏ءٌ وَ أَنْتَ الْعَلِی الْكَبِیرُ الْعَظِیمُ وَ مُجِیبُ الدَّعَوَاتِ قَاضِی الْحَاجَاتِ مُفَرِّجُ الْكُرُبَاتِ وَلِی النَّقِمَاتِ‏ یا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ دَآنٍ وَ فِی دُنُوِّهِ عَالٍ وَ فِی إِشْرَاقِهِ مُنِیرٌ وَ فِی سُلْطَآنِهِ قَوِی وَ فِی مُلْكِهِ عَزِیزٌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْرُسْ صَاحِبَ هَذَا الْعَقْدِ وَ هَذَا الْحِرْزِ وَ هَذَا الْكِتَابِ بِعَینِكَ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ اكْنُفْهُ‏ بِرُكْنِكَ الَّذِی لَا یرَامُ وَ ارْحَمْهُ بِقُدْرَتِكَ عَلَیهِ فَإِنَّهُ مَرْزُوقُكَ‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ الَّذِی لَا صَاحِبَةَ لَهُ وَ لَا وَلَدَ بِسْمِ اللَّهِ قَوِی الشَّأْنِ عَظِیمِ الْبُرْهَآنِ شَدِیدِ السُّلْطَآنِ مَا شَاءَ اللَّهُ كَآنَ وَ مَا لَمْ یشَأْ لَمْ یكُنْ أَشْهَدُ أَنَّ نُوحاً رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلُ اللَّهِ وَ أَنَّ مُوسَى كَلِیمُ اللَّهِ وَ نَجِیهُ وَ أَنَّ عِیسَى ابْنَ مَرْیمَ‏ رُوحُ اللَّهِ‏ وَ كَلِمَتُهُ‏ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً ص خَاتَمُ النَّبِیینَ لَا نَبِی بَعْدَهُ‏ وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ السَّاعَةِ الَّتِی یؤْتَى فِیهَا بِإِبْلِیسَ اللَّعِینِ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ یقُولُ اللَّعِینُ فِی تِلْكَ السَّاعَةِ وَ اللَّهِ مَا أَنَا مُهَیجُ مَرَدَةٍ اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏ وَ هُوَ الْقَاهِرُ وَ هُوَ الْغَالِبُ لَهُ الْقُدْرَةُ السَّابِقَةُ وَ هُوَ الْحَكِیمُ الْخَبِیرُ اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ كُلِّهَا وَ صِفَاتِهَا وَ صُورَتِهَا وَ هِی سُبْحَآنَ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَ الْعَرْشَ وَ الْكُرْسِی وَ اسْتَوَى عَلَیهِ أَسْأَلُكَ أَنْ تَصْرِفَ عَنْ صَاحِبِ كِتَابِی هَذَا كُلَّ سُوءٍ وَ مَحْذُورٍ فَهُوَ عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ أَمَتِكَ وَ أَنْتَ مَوْلَاهُ فَقِهِ اللَّهُمَّ یا رَبِّ ادْفَعْ عَنْهُ الْأَسْوَاءَ كُلَّهَا وَ اقْمَعْ عَنْهُ أَبْصَارَ الظَّالِمِینَ وَ أَلْسِنَةَ الْمُعَآنِدِینَ وَ الْمُرِیدِینَ لَهُ السُّوءَ وَ الضَّرَّ وَ ادْفَعْ عَنْهُ كُلَّ مَحْذُورٍ وَ مَخُوفٍ وَ أَی عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ أَوْ سُلْطَآنٍ مَارِدٍ أَوْ شَیطَآنٍ أَوْ شَیطَآنَةٍ أَوْ جِنِّی أَوْ جِنِّیةٍ أَوْ غُولٍ أَوْ غُولَةٍ أَرَادَ صَاحِبَ كِتَابِی هَذَا بِظُلْمٍ أَوْ ضَرٍّ أَوْ مَكْرٍ أَوْ مَكْرُوهٍ أَوْ كَیدٍ أَوْ خَدِیعَةٍ أَوْ نِكَایةٍ أَوْ سِعَایةٍ أَوْ فَسَادٍ أَوْ غَرَقٍ أَوِ اصْطِلَامٍ أَوْ عَطَبٍ أَوْ مُغَالَبَةٍ أَوْ غَدْرٍ أَوْ قَهْرٍ أَوْ هَتْكِ سِتْرٍ أَوِ اقْتِدَارٍ أَوْ آفَةٍ أَوْ عَاهَةٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ حَرَقٍ أَوِ آنْتِقَامٍ أَوْ قَطْعٍ أَوْ سِحْرٍ أَوْ مَسْخٍ أَوْ مَرَضٍ أَوْ سَقَمٍ أَوْ بَرَصٍ أَوْ جُذَامٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ فَاقَةٍ أَوْ آعَةٍ أَوْ سَغَبٍ أَوْ عَطَشٍ أَوْ وَسْوَسَةٍ أَوْ نَقْصٍ فِی دِینٍ أَوْ مَعِیشَةٍ فَاكْفِنِیهِ بِمَا شِئْتَ وَ كَیفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ‏ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِ‏شَی‏ءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً كَثِیراً وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ‏ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏ یا مَشْهُوراً فِی السَّمَاوَاتِ یا مَشْهُوراً فِی الْأَرَضِینَ یا مَشْهُوراً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ جَهَدَتِ الْجَبَابِرَةُ وَ الْمُلُوكُ عَلَى إِطْفَاءِ نُورِكَ وَ إِخْمَادِ ذِكْرِكَ فَأَبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یتِمَّ نُورَكَ وَ یبُوحَ بِذِكْرِكَ‏ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

بزرگان درباره دعای حرز چه گفته اند؟

همانطور که اشاره شد، حرز یکی از معروف ترین ادعیه است که در بین بزرگان و علمای ما نیز از جایگاه خاصی برخوردار است. در این بخش به سخنان برخی از علما که درباره حرز امام جواد (ع) نقل شده است، توجه می کنیم:

سید بن طاووس: روایت است به برکت این حرز، مامون در همه جنگ های‌ با روم پیروز شد.

علامه مجلسی: سحر به عوذات (دعاهای ماثور مثل دعای حرز امام جواد) و آیات و توکل بر خدا دفع می‌شود.

علامه سید بحرالعلوم: حدیث حرز امام جواد (ع) مشهور است و مؤید جواز گذاشتن دعا در قاب نقره ای است.

آیت الله سید علی قاضی: حرز امام جواد (ع) كه باید به بازو بسته شود و خاصیت آن، خصوصا برای باطل كردن سحر و طلسم فقط در صورت بسته شدن به بازوی راست است.

آیت الله بهجت: برای جلوگیری از چشم زخم یا باطل شدن سحر همراه داشتن حرز امام جواد مفید است.

آیت الله خرازی: یادم می‌آید که حتی از قبل انقلاب این حرز بین بزرگان مشهور بود.

مرحوم آیت الله بهاءالدینی: دیدم که فردی با سنگ بزرگ بر سر فردی زد ولی اتفاقی برای آن فرد نیفتاد زیرا حرز امام جواد همراه او بود.

امام جواد (ع): خود رابه این دعا حرز کن که اگر لشکرهای روم و ترک را ملاقات کنی و همگی به همراه جمیع اهل زمین علیه تو قیام کنند، از ایشان به تو بدی نرسد و از همه آنها ایمن باشی.

آیت الله بهجت می فرمایند:

برای پیشگیری از چشم زخم یا باطل شدن سحر همراه داشتن حرز امام جواد (ع) مفید است.

گوهرهای حکیمانه ص13

مرحوم بهاءالدینی «رحمه الله» می گوید:

دیدم که فردی با سنگ بزرگ بر سر فردی زد ولی اتفاقی برای آن فرد نیفتاد؛ زیرا حرز امام جواد «علیه السلام» همراه او بود.

به نقل از حجت الاسلام و المسلمین فرحزاد

حتی در زمینه حرز، سید بن طاووس (ره) کتابی به رشته تالیف درآورده به نام «مهج الدعوات» که مشتمل بر حرز چهارده معصوم و حرز ام المومنین خدیجه کبری و اصحاب و بزرگان است.

استاد احمد عابدی، استاد حوزه علمیه قم  با اشاره به داستان حرز امام جواد«ع»؛ شرایط و کیفیت نگارش این حرز مشهور را تبیین کرد.

عابدی اظهار داشت: شافعی درکتاب الحیوان جائز خود می گوید که قبر امام جواد (ع) و امام موسی کاظم (ع) در بغداد پادزهر هر دردی است.

او با تصریح به این که همه ی امامان شیعه حرز دارند، افزود: یک سری حرزهایی از ائمه (ع) نقل شده است مانند حرز حضرت زهرا، حرز یمانی منسوب به امیرالمومنین (ع)؛ حرز حضرت خدیجه و… دراین میان حرز امام جواد (ع) از معروفیت بیشتری برخوردار است.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: “ورد” به معنای آن است که یک آیه قرآن یا سوره ای را فردی مرتب بخواند، اما «حرز» در معنای لغوی یعنی ذکر یا دعا یا شیئی که انسان برای محافظت از چشم زخم یا دشمن یا خطر همیشه همراه خود دارد. تنها حرز گاهی ذکر خدا و گاهی یک شیء است اما اگر فقط دعا بود به آن«تعویض» می گویند.

او ابراز داشت: حرز امام جواد به قدری در تاریخ مشهور است که وقتی دو نفر باهم رفیق باشند و از یک دیگر جدا نشوند می گویند گویا این حرز جواد دیگری است چون همه مردم اعم از شیعه و سنی، حرز امام جواد (ع) را همراه خود داشته اند.

عابدی داستان حرز امام جواد (ع) را آنگونه بیان می کند که: حرز امام جواد در اصل آنگونه است که امام جواد با دختر خلیفه ازدواج کرده بود که البته زن خوبی نبود و امام جواد را اذیت میکرد.

روزی ام عیسی گفت که زنی نزد من آمد و احوالپرسی کرد و گفت که من زن امام جواد (ع) هستم. ام عیسی خیلی ناراحت می شود و نزد مامون می‌رود و به پدرش می‌گوید که امام جواد ازدواج کرده است، مامون ناراحت شده و با شمشیر به خانه امام جواد می‌رود و شروع به شمشیر زدن می‌کند. ام عیسی بنا به گریه می‌گذارد و اظهار ندامت می کند. پس از آن مامون که در حالت مستی بوده بر می‌گردد و ام عیسی هم به خانه نمی‌آید. صبح روز بعد وقتی مامون به هوش می‌آید، ام عیسی به او می‌گوید تو فرزند رسول خدا را کشتی. مامون ناراحت می شود و می‌گوید که ننگ ابدی را برای خاندان خود خریدیم.

دستور می‌دهند که دنبال تشییع جنازه باشید. خادمی می‌آید و می گوید من از نزد امام جواد (ع) می آیم. این ها تعجب کرده و می‌بینند که امام جواد سالم است. یاسر به امام جواد می گوید که یابن رسول الله این لباس که پوشیدی به من بده که برای کفن خود داشته باشم.

امام وقتی لباس را از تن خود در می آورد می‌بیند هیچ آثاری از زخم به تن ایشان نیست. امام جواد می فرماید من حرزی همراه خود دارم. مامون می گوید آن حرز را به من بده و امام جواد آن حرز را به مامون می دهد. شروع حرز از همینجاست.

او افزود: این خط هایی که در حرز امام جواد (ع) دیده می شود در حقیقت نام خداوند است و لذا باید با قلم مسلمانی نوشته شود و لذا اگر با خودکار و خودنویس نوشته شود، اثر ندارد چون نوک آنها فلز ساخت کفار است و لذا حتماً باید با مداد یا نی های‌ ساخت مسلمانان نوشته شود و نیز جوهر آن باید از مسلمان باشد.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: حتی کاغذ آن باید مسلمانی باشد مثلاً این کاغذهای کاهی ساخت داخل است اما کاغذهای سفید ساخت کفار است و لذا اثر نمی کند بنابراین هم قلم، هم مرکّب و هم کاغذ باید ساخت مسلمان باشد.

او در مورد آداب نوشتن حرز امام جواد (ع) نیز گفت: اولا باید با وضو و رو به قبله نوشته شود و این حروف و اعداد دقیقا درست نوشته شود. عده ای از این حرزها را روی انگشتر و پارچه و کاغذ مینویسند گاهی هم به پیشانی مینویسند مخصوصا برای کودکان.

عجیبتر این که وهابی ها به اسم «الرقیه و الطمائم» کتابی در این باب نوشته اند و با این که حرز را شرک می دانند اما حرز امام جواد (ع) و امام علی (ع) را قبول دارند و می گویند شرک نیست بلکه توحید است. حتی پاسکال همواره حرز امام جواد (ع) را همراه خود داشته است.

فرق حرز، ذکر، ورد، تعویذ

ذکر: یاد خدا است؛ مثل گفتن سبحان الله و الله اکبر و…

ورد: به یک آیه یا سوره که همیشه خوانده شود گفته می‌شود و همه ی ائمه علیهم السلام ورد داشتند.

حرز: ذکر یا دعا یا حتی شعری که به منظور محافظت از دشمن یا خطر یا چشم زخم همیشه همراه خود داشته باشند. “البته حرز ممکن است شیء باشد؛ مثلاً سنگ عقیق و… اما اگر فقط دعا باشد تعویذ یا عوذ خوانده می شود و اگر گاهی دعا یا ذکر و گاهی شیء باشد حرز نامیده می‌شود”. (به نقل از آیت الله پزشک احمد عابدی)

نکات مهم هنگام نوشتن حرز

این حرز حتماً باید با کاغذ و قلمی که ساخته مسلمانان است نوشته شود وگرنه اثری نخواهد داشت. «مثلاً با نی و جوهر یا چوب کبریت و زعفران و پوست یا کاغذ کاهی یا روی پارچه نوشته شود یا با انگشت روی پیشانی بنویسد».

حتماً نویسنده با وضو و رو به قبله باشد و حروف کامل نوشته شوند؛ مثلاً نون را نکشد و دقیقا به آن شکم بدهد و هکذا سایر حروف (به نقل از آیه الله پزشک احمد عابدی).

و چون خواهد که بر بازو بندد وضـوى کـامل بگیرد و چهار رکعت نماز بخواند، در هر رکعت “حمد” یک مرتبه و “آیـه الکـرسـى” و “شـهـداللّ” و “والشمس و ضحیها” و “اللیـل” و “تـوحـیـد” هر کدام را هفت مرتبه و چون از نماز فارغ شود بر بـازوى راسـت خـود بـنـدد تـا در مـحـل سـخـتـی هـا و تـنـگـی هـا بـه حـول و قـوه خـدا سـالم مـانـد.